obłożyć — dk VIb, obłożyćżę, obłożyćżysz, obłożyćłóż, obłożyćżył, obłożyćżony rzad. obkładać ndk I, obłożyćam, obłożyćasz, obłożyćają, obłożyćaj, obłożyćał, obłożyćany «kładąc coś na czymś, dokoła czegoś otoczyć, pokryć, przykryć» Obłożyć głowę lodem.… … Słownik języka polskiego
obłożyć się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}okładać się I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}obłożyć się II {{/stl 13}}{{stl 7}} wziąć się intensywnie do jakiejś pracy, zwłaszcza intelektualnej, gromadząc wokół siebie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obkładać się – obłożyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co okładać się I. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obkładać — → obłożyć … Słownik języka polskiego
okładać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, okładaćam, okładaća, okładaćają, okładaćany {{/stl 8}}– obłożyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, okładaćżę, okładaćży, obłóż, okładaćżony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kłaść coś … Langenscheidt Polski wyjaśnień
okładać — ndk I, okładaćam, okładaćasz, okładaćają, okładaćaj, okładaćał, okładaćany 1. → obkładać (pod: obłożyć) 2. pot. «uderzać, bić, tłuc» Okładać kogoś kijem, batem. okładać się 1. → obkładać się (pod: obłożyć się) 2. pot. «bić wzajemnie jeden… … Słownik języka polskiego
areszt — m IV, D. u, Ms. aresztszcie; lm M. y 1. «pozbawienie kogoś wolności osobistej przez zamknięcie pod strażą; aresztowanie» Areszt policyjny, sądowy. Karać aresztem. Skazać na areszt. Otrzymać miesiąc ścisłego aresztu. ∆ Areszt domowy «areszt przez… … Słownik języka polskiego
cło — n III, Ms. cle; lm D. ceł «opłata pobierana przez państwo od przywozu i wywozu towarów przez jego granice» Niskie, wysokie cło. Cło przywozowe a. importowe. Cło wywozowe a. eksportowe. Pobór ceł. Opłacać, zapłacić cło. Nałożyć cło na coś. Obłożyć … Słownik języka polskiego
klątwa — ż IV, CMs. klątwawie; lm D. klątw 1. «wyłączenie kogoś ze społeczności kościelnej; ekskomunika; ogólnie: przeklęcie, wyklęcie kogoś» Klątwa kościelna, papieska. Obłożyć kogoś klątwą. Rzucić na kogoś klątwę. Zdjąć z kogoś klątwę. Zgodzić się na… … Słownik języka polskiego
kontrybucja — ż I, DCMs. kontrybucjacji; lm D. kontrybucjacji (kontrybucjacyj) 1. «danina pieniężna jednorazowa lub stała mająca charakter podatku, nakładana przez państwo zwycięskie na państwo pokonane lub przez okupanta na ludność okupowanego terytorium… … Słownik języka polskiego
